På fregatt kan du rekne med å leggje på deg nokre kilo
Dei fleste legg på seg nokre kilo under teneste på fregatt. Ikkje vi.
Denne artikkelen er over fem år gammel og kan inneholde utdatert informasjon.
Det såkalla fregatt-tillegget er ei kjend
sak for dei som har gjort teneste i Marinen.
Maten er visstnok så bra at ein et godt, kanskje
for godt, vil somme seie. Når det heller ikkje er
så himla enkelt å trene om bord, ja da kan kiloa
kome.
Somme meiner å vite at enkelte har gått opp både 5, 10 og 15 kilo under tenesta.
Vi såg ikkje ein einaste overvektig eller halvfeit gast, matros, spesialist eller offiser om
bord i KNM Otto Sverdrup. Likevel påstår
i alle fall dei aller fleste i besetninga at fregatt-tillegget er noko som fort kjem. Somme
meiner å vite at enkelte har gått opp både 5,
10 og 15 kilo under tenesta. Vitskapen rundt
dette er nok tynn, det går nok mest i vandresoger frå skip til skip og frå konstabel til
konstabel.
Vi gjekk likevel ikkje opp eitt einaste gram.
Grunnen er enkel: Berre den eine av to middagar klarte vi å halde på innanbords mens vi
sigla ut Vestfjorden i relativt god bølgjehøgde.
Barf!!!
Frå ei lita bysse med små lager og fryseskåp klarar stuerten og mannskapet hans å trylle fram måltid etter måltid - kvar einaste dag
Lat oss nå heller snakke om maten. Frå ei lita
bysse med små lager og fryseskåp klarar stuerten og mannskapet hans å trylle fram måltid
etter måltid - kvar einaste dag - på siglingar som
kan vere opp mot fire veker. Mot slutten av eit
oppdrag et ein «det ein har att» – for det er ikkje
berre å vitje kjøpmannen på hjørnet når ein er
til havs.
Lunsjen denne dagen, to dagar før søsterskipet KNM Helge Ingstad kolliderer med tankbåten utanfor Bergen, er nesten like innhaldsrik som på land. Her er det sandwich med biff,
steikt ris, røykelaks og eggerøre, fat med ost og pålegg. Men det er litt mindre av alt samanlikna med på fastlandet, vi kunne nok tenkt
oss noko større utval totalt sett. Det er ikkje dei
store manglane, men nok til at vi leitar etter
alternativ.
Oftast er det lunsjen vi skryter mest av i Messetoppen, men på Otto Sverdrup må vi skryte
enda meir av middagen.
Steikt torsk høyrest ganske keisamt ut. Men
dette blei alt anna enn keisamt. Torsken kom
med urtesmør, rødvinsglace, smørsteikt kål og steikt sopp i balsamico. Det smakte veldig, veldig godt.
Og når den knøttlitle byssa avsluttar med
karamellpanacotta på tilnærma blikk hav, ja, da
er vi heilt klare til å bikke, litt stønnande etter
endelig å ha fått i oss og halde både frukost,
lunsj og middag innanbords.
Vi hamnar på vørdelege fire tallerkenar.
Stuerten
Stuert Anon Ruchiranan har seks kokkar og fire sterrids (servitørar) med seg på laget når KNM Otto Sverdrup siglar. Da skal dei servere ein stad mellom 130 og 140 offiserar, spesia-
listar, matrosar og gastar kvar dag.
– Det viktigaste er at vi klarar å lage
måltid med god kvalitet ut frå det vi til
kvar tid har å lage mat av. Har vi gløymt
noko når vi siglar ut, ja, da har vi gløymt
det. Da må vi improvisere i høve til dei rettane vi har planlagt med, seier
Ruchiranan.
Byssa er ikkje stor samanlikna med eit
kjøkken på land. Her går ein bokstaveleg
talt oppå kvarandre mens ein jobbar.
– Eit moment er at vi heile tida må
tenkje på tryggleik til sjøs. Ting lear på seg når fartøyet møter bølgjene på
havet, og da er det utfordrande å tenkje
på at ting ikkje skal falle i dørken, velte
eller skade nokon. Kjelane med saus kan
vi jo ikkje toppfylle om vi har høge bølgjer, fortel han.
– Mange er borte frå familie og vener
lenge, så for oss i byssa handlar det
mykje om å skape så mykje velferd som
mogleg med den maten vi kan servere.
